Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2008

sex on the beach

Διακοπές...
Απόγευμα ξαπλωμένοι στην παραλία, έχουμε ψιλοτσακωθεί, έχουμε γίνει θέαμα, έχουμε κυλιστεί στην άμμο και γελάμε, έχω τσαντιστεί και δεν σου μιλάω...
Έχει αρχίσει να βραδιάζει και βαριόμαστε να γυρίσουμε στο δωμάτιο, άσε που πρέπει να πάρουμε και δύο λεωφορεία...
Αράζουμε στις πλέον άδειες ξαπλώστρες, δίπλα στο κύμα.
Εσύ ψιλοδιαβάζεις κι εγώ μαζεύω πέτρες κι εξακολουθώ να μη σου μιλάω.
Κάποια στιγμή έρχομαι και κάθομαι δίπλα σου με σκοπό να συνεχίσω τον καυγά, αλλά όπως πάντα με τουμπάρεις...
Έχει ήδη νυχτώσει, ο πεζόδρομος πιο πίσω έχει γεμίσει με κόσμο που βγήκε, στην παραλία είμαστε μόνοι.
Κοιτάμε τ' αστέρια και λέμε τί μπορεί να είναι πιο ρομαντικό...
Την επόμενη στιγμή σου έχω κατεβάσει το μαγιώ και ρουφάω τον πούτσο σου μανιασμένα ενώ έχεις μείνει γι' ακόμα μια φορά έκπληκτος με το θράσος μου.
Πάνω από το μπικίνι φοράω ένα μίνι φόρεμα με τιράντες που δεν αργώ να σηκώσω λίγο ακόμα για να παίξω...
Σε σπρώχνω πίσω στην ξαπλώστρα, παραμερίζω το μαγιώ και κάθομαι πάνω στον απίστευτα καυλωμένο πούτσο σου.
Το ότι στα 10 μέτρα περνάει κόσμος κι εμείς γαμιόμαστε κάτω από τη μύτη τους μας εξιτάρει απίστευτα και τους δύο.
Τραβάω κάτω το φόρεμα και το σουτιέν και σχεδόν σε ταϊζω τη ρώγα μου που τη δαγκώνεις με μανία ενώ μου σκίζεις το μουνάκι...
Έχουμε λιώσει στην καύλα και οι δύο ξέροντας ότι μπορεί κάποιος να μας βλέπει ή να υποψιάζεται τι κάνουμε...
Στο τέλος ψάχναμε χαρτομάντηλα μες στο σκοτάδι για να σώσουμε τη ζημιά...
Ναι μωρό μου, τελικά το πιο ρομαντικό πράγμα είναι ο πούτσος σου να σκίζει το μουνάκι μου (και όχι μόνο)!!!

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μόλις σε ανακάλυψα πάνω στη βαρεμάρα της δουλειάς και αμέσως με έπιασε η κατάθλιψη που προφανώς δεν συνεχίζεις το blog σου. Κρίμα. Χάνει η ανθρωπότητα μερικές καυτές στιγμές...

diestrammenoi είπε...

Η ιστορία εξακολουθεί να γράφεται. Μέχρι τότε θα υπάρχει κι αυτό το blog. Στο ενδιάμεσο, όποτε έχω χρόνο γράφω κάποια αποσπάσματα.
Αν κάποια μέρα το ψάξεις και δεν το βρεις, απλά η ιστορία θα έχει τελειώσει...
Btw, τις καυτές στιγμές είναι καλύτερα να τις ζεις παρά να τις γράφεις ;)